Ποιοι είμαστε

Περισσότεροι αθλητές, περισσότεροι αγώνες, περισσότερη πλάκα.

Το καλοκαίρι του 2001 με το πλήρωμα μου ήμασταν στο Δυτικότερο άκρο της Σικελίας για το Πανευρωπαϊκό και το Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Για 10 συνεχόμενες μέρες τρέχαμε αγώνες με σκληρό ανταγωνισμό. Οι συμμετοχές ξεπερνούσαν τα 30 σκάφη, ο αέρας φυσούσε σταθερός στους 15+ κόμβους. Στο τέλος της ημέρα, πόδια , χέρια και κοιλιακοί ήταν πιασμένοι από το πολύ κρέμασμα και το μενού στο camping είχε πάντα παραδοσιακό σπαγγέτι και πίτσα. Πρέπει να ήταν από τα πιο ωραία καλοκαίρια που έχω περάσει! Στα εφτά χρόνια που έτρεχα με Lightning είχα συμμετάσχει σε πολλούς αγώνες σε Ελλάδα, Φιλανδία και Ελβετία, όλα ήταν μια αξέχαστη εμπειρία.

Το φθινόπωρο του 2001 διαπίστωσα πως δεν είχα πλέον την ίδια υποστήριξη από τον όμιλο για να συνεχίσω να αθλούμαι. Σε αυτή την ηλικία που ήμουν (22 χρονών) οι περισσότεροι αθλητές ή σταματάνε ή γίνονται προπονητές ή ασχολούνται με την ανοικτή θάλασσα. Η μόνη περίπτωση για να σε στηρίξει ένας όμιλος είναι να κάνεις πρωταθλητισμό σε ολυμπιακή κατηγορία και το Lightning δεν είναι. Έτσι εκείνη η χρονιά έμελλε να είναι η τελευταία σαν αθλητής στην ομάδα Lightning του Ναυτικού Ομίλου Ελλάδος.

Επειδή μου άρεσε πολύ η ιστιοπλοΐα δεν ήθελα να σταματήσω. Έτσι ξεκίνησα την καριέρα μου ως αντικαταστάτης προπονητής στη σχολή Lightning του ΙΟΠ. Εκείνη την περίοδο αναρωτιόμουν πως θα μπορούσε κάποιος να μάθει ιστιοπλοΐα εύκολα και γρήγορα ώστε να γίνει ανταγωνιστικός στους αγώνες. Το επίπεδο στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο ανταγωνιστικό όσο αυτών του εξωτερικού και κατ’ επέκταση δεν προσέλκυε καλούς αθλητές. Αν υπήρχε τρόπος κάποιος να μάθει γρήγορα, τότε στους αγώνες το επίπεδο θα ανέβαινε και θα υπήρχε τόση ένταση και δράση όσο στα μεγάλα πρωταθλήματα.
Μελετώντας βιβλία προπονητικής σκεπτόμουν πως μέχρι τώρα δεν έχουν αξιοποιηθεί ούτε στο ελάχιστο νέες μέθοδοι διδασκαλίας. Επίσης, αν μια σχολή έβρισκε τον τρόπο να προσελκύσει ικανό αριθμό μαθητών θα μπορούσε να είναι οικονομικά βιώσιμη και να αναπτύσσεται αυξάνοντας το στόλο της. Άρχισε να διαμορφώνεται στο μυαλό μου η δημιουργία μιας σχολή Lightning, κάτι που δεν υπήρχε μέχρι τότε στην Ελλάδα.

Για να πετύχει τα παραπάνω μια σχολή θα πρέπει:

Η ιστιοπλοΐα είναι ένα άθλημα που σε γεμίζει ενέργεια, νιώθεις ελεύθερος και ξεφεύγεις από την καθημερινότητα. Αυτά τα συναισθήματα αξίζει να τα ζήσει ο καθένας με εύκολο τρόπο σε όποια ηλικία κι αν είναι, σε ότι επίπεδο κι αν θέλει να φτάσει.

Η σχολή θα δίνει την δυνατότητα σε όλον τον κόσμο να γνωρίσει την ιστιοπλοΐα και να την κάνει μέρος της ζωής του. Θα προσφέρει τις καλύτερες συνθήκες για να μπορεί όποιος θέλει να ξεκινήσει και να συνεχίσει ακολουθώντας τις διαχρονικές αξίες του αθλητισμού. Πάντα θα υπάρχει κάποιος δίπλα στον μαθητή να του εξηγήσει με ενθουσιασμό. Η σχολή θα είναι μια διέξοδος προς την θάλασσα, την ιστιοπλοΐα και τις αξέχαστες εμπειρίες που αυτή του προσφέρει. Παράλληλα θα είναι ένας μοχλός ανάπτυξης του αθλήματος και ειδικότερα της κλάσης Lightning.

Για τους περισσότερους επικρατεί η αντίληψη πως τα μικρά σκάφη είναι για τα παιδιά και για τους λίγους που κάνουν πρωταθλητισμό. Η σχολή που σχεδίασα άλλαξε για πολλούς την αντίληψη αυτή στην χώρα μας. Τα μικρά σκάφη είναι για όλους και για όλες τις ηλικίες, προσφέρουν δε συγκινήσεις και εμπειρίες που δεν τις βρίσκεις αλλού. Δεν χρειάζεται να είσαι πρωταθλητής για να αθλείσαι και να συμμετέχεις σε αγώνες.

Η λειτουργία της σχολής θα βασίζεται στις παρακάτω αρχές:

Το καλοκαίρι του 2002 ο προπονητής της σχολής, μου πρότεινε να την αναλάβω εγώ αγοράζοντας τα σκάφη του και συνεχίζοντας την συνεργασία με τον ΙΟΠ. Η σχολή λειτουργούσε ήδη 2 χρόνια και οι μαθητές με γνώριζαν. Ήταν τέλεια ευκαιρία για να εφαρμόσω αυτά που σχεδίαζα.

Τα χρήματα και οι ευθύνες ήταν πολλά για να τα αντέξω μόνος μου. Έτσι πρότεινα σε έναν φίλο μου, που τρέχαμε μαζί αγώνες για χρόνια να συνεργαστούμε. Δέχτηκε αμέσως και αρχίσαμε να ψάχνουμε για χρήματα. Με δανεικά από γονείς και τράπεζες τα μαζέψαμε. Το καλοκαίρι του 2002 είχαμε την δική μας σχολή Lightning.

Τα επόμενα τέσσερα χρόνια η σχολή άλλαξε 3 ομίλους και κάθε αλλαγή ήταν ένα καινούργιο ξεκίνημα με όλο και λιγότερους μαθητές. Κάθε αλλαγή αποσκοπούσε στο να βρεθεί κάποιος χώρος στον οποίο η σχολή θα μπορούσε να αναπτυχθεί προσελκύοντας περισσότερο κόσμο. Τελευταίος σταθμός ήταν ο Ναυτικός Όμιλος Τζιτζιφιών Καλλιθέας στην καινούργια μαρίνα Δέλτα που είχε χτιστεί για τους ολυμπιακούς αγώνες. Ο χώρος υποσχόταν πολλά αλλά μετά από ένα χρόνο παρέμεινε ανεκμετάλλευτος δυσκολεύοντας μας πολύ στο να προσελκύσουμε νέους μαθητές. Οι δυσκολίες όλων αυτών των ετών μας έφεραν τελικά σε διαφωνία με τον συνέταιρο. Εκείνος θέλησε να αποχωρήσει και πρότεινε να πουληθούν τα σκάφη και να πάψει η λειτουργία της σχολής. Αλλά εγώ δεν ήμουν διατεθειμένος να παραιτηθώ τόσο εύκολα. Αποφάσισα να συνεχίσω την προσπάθεια μόνος μου και να μην σταματήσω μέχρι να φτάσω στον αρχικό μου στόχο, με κάθε κόστος.

Οι λίγοι, αλλά ενθουσιασμένοι μαθητές, με ενθάρρυναν και μου έδωσαν την δύναμη να προχωρήσω. Μετά από δυόμιση μήνες διαπραγματεύσεων με τον συνέταιρο καταλήξαμε σε συμφωνία και κράτησα τα 2 παλιότερα σκάφη. Το νέο ξεκίνημα βρήκε τη σχολή με τους λιγότερους μαθητές που είχε ποτέ. Μέσα σε ένα χρόνο κατάφερα να τους διπλασιάσω. Τον Σεπτέμβριο του 2008 ήμασταν πλέον έτοιμοι για μια νέα χρονιά με δυναμικό ξεκίνημα. Όμως ο όμιλος ήθελε να στηρίξει περισσότερο τον πρωταθλητισμό. Έτσι έληξε η συνεργασία που είχαμε καθώς θα χρειαζόταν τον χώρο για ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης μικρών παιδιών στην κατηγορία Optimist.

Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος αναζήτησης χώρου μέχρι που ήρθα σε επαφή με τον Ναυτικό Αθλητικό Όμιλο Βούλας τον όμιλο απ’ όπου ξεκίνησα μικρός. Ο ΝΑΟΒ στηρίζει τον μαζικό αθλητισμό έτσι η σχολή ταιριάζει απόλυτα με την φιλοσοφία του. Το καλοκαίρι του 2009 μεταφέρουμε τα σκάφη στον όμιλο και προετοιμαζόμαστε για ένα νέο ξεκίνημα. Το όνομα της σχολής γίνεται “ΝΑΟΒ Lightning Sailing Academy”. Μέσα σε ένα χρόνο ο αριθμός των μαθητών υπερδιπλασιάζεται και «αναγκαζόμαστε» να αγοράσουμε καινούργιο σκάφος αυξάνοντας τον στόλο μας σε 3 σκάφη Lightning. Την επόμενη χρονιά η σχολή ξεπερνάει το ρεκόρ της και είναι η πρώτη σχολή στην Ελλάδα σε συνολικό αριθμό μαθητών.

Το 2014 με την βοήθεια της Παγκόσμιας ομοσπονδίας Lightning (ILCA) φέραμε 4 σκάφη στην σχολή και το καλοκαίρι του ίδιου έτους διοργανώσαμε σε συνεργασία με τον Ναυτικό Όμιλο Ελλάδος το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Αυτή τη στιγμή η σχολή μας διαθέτει 7 σκάφη.

Γι αυτούς που τους αρέσει η ιστιοπλοΐα δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από να μοιράζεσαι τις συγκινήσεις σου με άλλους. Πόσο μάλλον όταν όλοι γινόμαστε καλοί φίλοι. Η σχολή μας αυτό είναι τελικά, μια παρέα φίλων και είμαστε ανοικτοί σε όλες και όλους!